به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر، کتاب «مریمیه؛ از فریتیوف شوان تا سید حسین نصر» ترجمه عبدالله شهبازی به همت انتشارات تیسا منتشر و روانه بازار نشر شد. این کتاب قبل از اینکه به صورت کتاب چاپی منشر شود در وبلاگ مترجم به صورت نسخه دیجیتال منتشر شده بود. کتاب در واقع تاریخچه ای از طریقت مریمیه از ابتدای آن تا امروز است. این کتاب به معرفی مریمیه در جهان می پردازد و به ویژه به مریمیه در ایران با سید حسین نصر می پردازد. در آغاز سخن می خوانید.

در ایران سید حسین نصر را به عنوان اندیشمندی مسلمان و سنت گرا می شناسند که از بد حادثه، به دلیل وقوع انقلاب اسلامی و پیوند هایش با فرح پهلوی، ملکه سابق ایران، مجبور به مهاجرت به ایالات متحده آمریکا شد. کمتر کسی نامی از مریمیه شنیده و نصر را به عنوان عضو قدیمی و شیخ کنونی می شناسد. طریقت مریمیه را فردی بنام شوان بنیان نهاد، با مرگ شوان(۱۹۹۸)رهبری آن به مارتین لینگز(متوفی۲۰۰۵) و سید حسین نصر انتقال یافت. رساله حاضر تحقیقی است درباره طریقت مریمیه و سیر تطور آن از شوان تا نصر.

گنون به عنوان بنیان گذار ترادیشنالیسم در فرانسه است، پیروان شوان و نصر در ایران در پوشش نام و آراء گنون برای خود اعتبار کسب می کنند. آنان خود را وارث فکری و معنوی رنه گنون و سنت گرایی گنونی می دانند در صورتی که رفتار و عملکرد شوان در تقابل با سیره و عقاید گنون بود. در زبان فارسی معادل سنت گرایی را برای ترادیشنالیسم به کار برده اند که در واقع ترادیشنالیسم نام جریانی است که با افکار رنه گنون با مفهوم متعارف سنت گرایی در مقابل تجددگرایی متفاوت است.

منظور از ترادیشن آن چیزی نیست که در عرف زبان فارسی یا در مباحث جامعه شناسی و توسعه از سنت می فهمیم. گنون به این  برداشت ساده از مفهوم سنت در اندیشه خود معترض است. از نظر گنون سنت حقایق یا اصولی است که در معنایی وسیع از مبدا الهی جاری شده و خارج از محبس زمان و مکان، تجلیات گوناگون نظیر ادیان، هنر و مانند آن یافته است. ذات قدسی هم از آن حیث که ذات قدسی است مبدا سنت است و به خونی می ماند که در شریان های سنت ساری و جاری است.

گنون حتی فلسفه را سنت نمی داند. به این دلیل که در مرتبه راسیونل(عقلانی) و اساسا دنیوی است و ترادیشنال ها معتقدند که سنت ادامه وحی است. این جریان که از آمریکا شروع شد با طرفداران گنون به ایران آمد. و در واقع با نصر به اوج خود می رسد در حال حاضر هم حسین نصر را شیخ این طریقت می دانند.

نحوه سلوک مریمیه با « فقرا» (اعضای فرقه) را باید در اسناد کارپایه تشکیلاتی مریمیه و دستورالعمل های شوان دید. این اسناد ساختار فرقه‌ای را نمایان می‌کند که بر اقتدار مطلقه «شیخ»، در مقام موجودی فراتر از انسان و دارای ارتباط مستقیم با‌«عالم وحی»، و تبعیت محض و کورکورانه از «شیخ» و نواب و مقدم‌های او مبتنی است. این در حالی است که بخش قابل توجهی از «فقرا»‌ی مریمیه جویندگان «حقیقت» بودند و آن‌گونه که از نوشته‌های برخی از ایشان معلوم است ـ مثلاً از نامه سیزده صفحه‌ای طفیل مجارستانی در زمان اخراج از فرقه ـ بر متون عرفان اسلامی مسلط و شیفته آن بوده‌اند؛ وگرنه به فرقه دیگری از میان فرقه‌های متنوع فعال در امریکا پناه می‌بردند.

برخی نیز مانند جوزف اپس براون و ویکتور دانر و سیریل گلسه،دارای دانش عالی آکادمیک بودند که به هر دلیل تابع شوان شدند و او را «انسان کامل» و حلاج و روزبهان زمانه می‌پنداشتند. بر این اساس، می‌توان با قاطعیت گفت که شوان و «نواب» و «مقدم‌های» او، از طریق فرقه منتفذ و مافیاگونه مریمیه، لطمه‌ای بسیار بزرگ بر اعتبار اسلام در میان نخبگان غرب وارد کردند و پتانسیلی عظیم را به تباهی بردند.

این کتاب در ۳۸۴ صفحه و به قیمت ۲۲ هزار تومان توسط انتشارات تیسا چاپ و منتشر شد.